>Vriesirritatie

>

Met dit weer is weinig fijner dan op de bank onder een deken kruipen, met een dampende kop thee binnen handbereik. Ik heb een fleecedeken op de bank liggen, maar die heeft een paar nadelen. Statische haren bijvoorbeeld die tegen mijn hoofd plakken of recht overeind gaan staan. En knetterende katten. Ze komen op de synthetische deken af als uitgehongerde straatkatten op een blik natvoer. Jammer dat vrieskou, fleece en katten een recept voor ruzie zijn. Want ze willen wél geaaid worden, maar hun ogen schieten vuur als het bij elke aanraking pikt en knettert aan de poezenoren of poezenneus. Tja.

>Enig!

>

Deze hangende eskimo lag tot vrijdag in de schappen van Sissy Boy Homeland, hij keek me aan met zijn treurige blik, ik was verkocht en kocht hem. Hoe lilluk mijn lief hem ook vindt. Oogverblindend schitterend vind ik hem niet, intrigerend wel. En onontbeerlijk. Want met de barre weersvoorspellingen vol sneeuw, hagel en ijs, moet je minstens één eskimo in huis hebben. Vind ik dan.

>Keukenwerk

>

                                                               Foto via hier

 Nu de bijkeuken en het toilet bijna af zijn, kunnen we ons concentreren op het volgende project. We zijn al met de keuken bezig sinds we verliefd werden op het ontwerp van de American Kitchen van ontwerper Raymond Loewy. Hij ontwierp naast deze prachtige bolle-kastjes-keuken onder andere het Coca Cola-flesje en het logo van Lucky Strike.



             Een deel van de keuken alvast op z’n plek

 Via marktplaats kochten we twee keukenblokken, die allebei nog een opknapbeurt kunnen gebruiken. Dat de kastjes uiteindelijk wit worden, daar zijn we al over uit. Over het keukenblad denken we al maanden en vandaag zijn we in de showroom van IDFIX-BCL geweest om te kijken naar de mogelijkheden. Waarschijnlijk wordt het kunststof in babyblauw of mintgroen. Maar eerlijk is eerlijk, de plannen zouden zomaar weer kunnen wijzigen…

>Maandag

>

Uitgeslapen. Wat thuiswerk gedaan. De woonkamerzolder opgeruimd, gestofzuigd en gedweild. Én het laatste kozijn van de bijkeuken in de lak gezet (nu de twee deuren nog…). Je kunt de eerste dag van de week minder benutten.

>Post uit Zweden

>

Twee jaar geleden is mijn petekind met haar ouders en twee broertjes verhuisd naar een klein dorpje in Zweden. Zij wonen nu in een prachtige gele villa à la Kakelbont, met Zweedse houtkachels en herten in de tuin. Het schijnt bij hen nu zelfs al te sneeuwen. Heel soms bellen we, maar daar krijgt het petekind extra heimwee van. Daarom stuur ik haar eens in de zoveel tijd een kaart of brief met meestal een klein cadeautje. Af en toe zit er ook een cadeautje bij mijn post. En als ik de versierde envelop, met mooie Zweedse postzegels op mijn deurmat zie liggen, dan maakt mijn hart een sprongetje.